Er is altijd wat te doen hier en daarom hebben wij soms ook vacatures voor vrijwilligerswerk.
Je kunt als vrijwilliger voor een duur van tenminste 2 weken komen, maar ook langer. Je werkt hier als vrijwilliger 360 minuten per dag, ook in het weekend. Tenslotte verzorg ik ook iedere dag je eten. Als je wilt kun je dat, afhankelijk of bijv. het helpen met de gasten dit toelaat, die uren anders over de week verdelen zodat je bijv. de zondag vrij hebt.
De moed om nog een vrijwilliger te zoeken is me een beetje in de schoenen gezonken dit jaar, dat helaas niet zo heel veel anders is dan andere jaren.
De hele bedoeling van het vrijwilligerswerk is dat het een leuke uitwisseling is tussen de vrijwilliger en de gastgever.
De vrijwilliger werkt het overeengekomen aantal uren. Hij/zij heeft thuis geen of in ieder geval minder kosten in de periode van het verblijf hier en doet een buitenlandse ervaring op die je anders bijv. als toerist, nooit zou krijgen.
De vrijwilliger heeft in die periode niet voor zijn eigen maaltijden te zorgen, die staan voor hem klaar, 3 x per dag en je eet hier goed.
Vrijwilligers die hier niet aan voldoen en er een zootje van maken, wordt verzocht te vertrekken. Waarom zouden wij onze kant van de overeenkomst wel waarmaken als zij dat niet doen?
Mijn ervaringen van dit jaar:
Januari een door zijn zuster aangebrachte vrijwilliger die best handig was maar ernstig aan ADHD lijdt en uiteindelijk meer kapot heeft gemaakt dan gerepareerd en bovendien een ontzettend zootje heeft achtergelaten in garage en DIY ruimte. Dat schiet natuurlijk niet op en dan komt bij mij boven dat tot nu toe alle door familieleden, meestal een zus of de echtgenote aangebrachte helpers foute boel bleek te zijn. Het waren alcoholisten of mensen met ernstige psychische problemen en we krijgen hier sterk de indruk dat de aanbrengers even van de zorg af wilden zijn. We zijn hier echter geen zorgcentrum! We vragen hulp en op die manier worden we hulpverleners en dat is zeker niet de bedoeling. Dit nog afgezien van het feit dat er ook schade wordt aangericht! Hij moest terug naar Nederland omdat men wilde beoordelen of hij weer aan het werk kon. Nou, daar had ik niet zo veel goede hoop op. Die man is absoluut niet geschikt om te werken. Eén ding maken en twee dingen kapot maken, een sfeer van totale nervositeit rondom hem, communiceren heel moeilijk.
Het helpt weinig dat we zeggen dat mensen die hiermee te maken hebben en vooral ook alcoholisten maar niet hiernaartoe moeten komen. Ze denken altijd dat ze niet in de gaten lopen.
De 2e helpers waren een tweetal dames. Beiden in de bijstand. Ze kwamen op donderdag aan en hebben dan op vrijdag en zaterdag wat gedaan, maar het resultaat was niet al te best. Zondag nam ik ze, nadat ik al een uur of twee werk achter de rug had, mee naar Ostuni, naar de antiek- en curiosamarkt en reed ze na een pizzalunch nog door de Valle d’Itria. Ik was doodmoe toen ik thuiskwam en moest de katten nog doen, nog avondeten en dacht toen eindelijk nog een uur of 2 voor de TV te kunnen zitten om ook even te relaxen toen één van de twee begon te eisen dat ze zwart op wit kreeg dat ze ieder uur een rookpauze zou krijgen. Daar was ik het niet mee eens, maar ik was ook zo op dat ik er die avond niet meer over in discussie wilde. Uiteindelijk trok ik me terug in mijn kantoor en zelfs daar werd mijn privacy niet gerespecteerd en kwam de desbetreffende dame me gewoon lastigvallen en trok zich niets aan van mijn verzoek uit mijn privé-vertrekken te vertrekken. Resultaat: Geen enkel relaxmoment voor mij die dag, alleen maar stress, veel rommel achtergelaten, nauwelijks gewerkt en deze dames maandagmorgen terug naar Nederland. De andere dame gaf voor aankomst aan ervaring te hebben met make-overs, maar die bleek uitsluitend te bestaan uit gratis meubels van marktplaats zonder ook maar enige make-over weer verkopen.
Ik vroeg ook nog steeds een handige klusser die de dakpannen op ons huis zou schoonmaken, behandelen en verven. Daar reageerde Adrie v.E op. Dat kan pas nadat het hier niet zo heet meer is schreef ik aan hem, dus tegen eind september of in oktober. Maar kon hij dan nu niet alvast komen. Hij zou me ook helpen met de gasten en andere DHZ klussen tot V. Er was. Nou dat heb ik geweten. Hij is hier 11 dagen geweest en in het begin ging het best wel goed, ook al kon hij niets onthouden en moest ik tot vervelens toe alles herhalen. Hij kwam met een klein rugzakje met daarin zijn kleding en zei dat hij van travel light houdt en bestelde van hieruit een reeks van kledingstukken bij Amazon. Die ging hij allemaal eerst wassen zonder ooit te vragen of dat wel uitkwam in verband met de wassen die ik moest draaien voor de gastenkamers en ook een gast die graag een wasje wilde draaien. Hij ging gewoon zijn eigen gang. Na een week moest ik naar Locorotondo en hij ging mee, dat is de gewoonte. Hij wilde ook naar de pedicure en had daarna nog enkele uren voor zichzelf voor ik klaar was bij de kapper. Het was rond de 40° in die tijd en hij kwam mooi niet opdagen op de afgesproken tijd. Toen ik hem belde dat ik zowat stond te verschroeien in de hitte zei hij dat we pas een uur later hadden afgesproken, hetgeen toch echt niet waar was. Hij was gedroeg zich ook nog eens raar en vrijdags en zaterdag deed hij eigenlijk helemaal niets meer. Ik stuurde hem berichtjes voor lunch en avondeten en hij kwam niet opdagen. Mijn kleinzoon die in de kamer naast hem sliep zei dat hij een heleboel herrie maakte ’s-Nachts. Ja, zei hij dat kwam omdat hij de weg kwijt was in het donker en niet meer wist waar het lichtknopje was. Ik had het erg druk met de gasten, ook omdat hij gewoon niet meer kwam opdagen om te helpen met het ontbijt en de gastenkamers. Het toppunt was dat hij op zondagmorgen voor tien uur tevoorschijn kwam in een ondergekotste ochtendjas en zich in het zicht van mijn gasten voor het huis ging zitten met een grote sigaar. Ik verzocht hem dat maar beneden buiten de garage te gaan zitten en zei dat wij eens even een gesprek moesten hebben na het gastenontbijt. Ja, hij voelde zich niet lekker, het kwam allemaal zei hij omdat hij een bepaald medicijn niet meer had. De deur naar de benedenverdieping stond open en ineens hoorde ik gerinkel in de flessen beneden. Ik rende naar beneden en hij verdween zo snel mogelijk met een stoel onder zijn armen in zijn kamer. Ja, hij was dus straaldronken voor 10 uur en zijn kamer was een puinhoop en kennelijk nog niet dronken genoeg, want hij probeerde nog bij de laatste drank te komen. De kast lag in elkaar, diverse stellen beddengoed lag in het rond want hij had alles ondergekotst, alle meubels in spullen in het rond, want kennelijk viel hij met zijn dronken kop constant tegen alles aan. Kortom een puinhoop met veel schade. Vertrekken Adrie! Met veel moeite een taxi gevonden uit Bari en dat betekende nog een uur wachten en ik moest er nog geld bijleggen, want hij kreeg zijn creditcardbetaling niet voor elkaar. Hij wilde helemaal niets meenemen en met veel moeite liet hij zich nog door mijn kleinzoon zijn bril meegeven. Al wachtende slingerde hij over de eigen weg en mijn schoonzoon zei nog: zo komt hij nog aan een ongeluk. Ik kon dus, samen met mijn kleinzoon al die puinzooi en die kots gaan ruimen en vond ergens in de kots onder het bed ook nog zijn paspoort dat we zo goed en kwaad als het ging wat hebben schoongemaakt. Mijn gasten J. En H. Zeiden “Korsakov”. Maandagmorgen moest ik op het vliegveld zijn en liet hem weten dat hij dan zijn paspoort kon krijgen. Mijn kleinzoons waren daar al en lieten weten dat Adrie zijn paspoort niet meer nodig had, want hij had al een tijdelijk document gehaald. Al mijn drankvoorraad was opgedronken en hij had zelfs de nieuwe fles limoncello uit de keuken weggehaald om leeg te drinken. Bovendien had hij kennelijk zelf nog gekocht in Locorotondo en daar ter plaatse al flink ingenomen en als we in een supermarkt waren ook steeds ingekocht. Hij nam dan een eigen mandje en rekende steeds bij een andere kassa dan ik af. Ik heb het n.b. aan het begin van zijn verblijf nog met hem gehad over alle ellende die we hier hebben meegemaakt met alcoholisten.
Uiteindelijk contact gezocht met zijn vorige vrijwilligersadres, een nudistencamping van Nederlanders in Noord-Italië. Daar had hij wel goed gewerkt, maar sliep niet in hetzelfde huis als de eigenaren. Hij was er weggestuurd omdat hij tijdens een wijnproeverij voor de gasten stomdronken was geworden. Bovendien was het verhaal dat hij aandroeg om hier eerder te mogen komen, dat hij net zijn huis in Bennebroek had ontruimd, helemaal niet waar. Dat had hij het jaar ervoor al gedaan.
Zijn paspoort heb ik aan de NL ambassade in Rome gestuurd met het hele verhaal en daar wordt het dan vernietigd. Als men voor de 3e keer een nieuw paspoort aanvraagt met onduidelijke verhalen, krijg je overigens geen nieuw paspoort meer volgens de online informatie.
Mijn gasten J. en H. Die ergens in het oosten van NL wonen, gingen enkele weken later een dagje naar het Tylers museum Haarlem en kwamen daar Adrie tegen. Hij kwam net uit de opvang voor daklozen en toen ze hem vroegen of hij daar logeerde zei hij daar echt niet te willen verblijven omdat daar alleen dronkenlappen en gebruikers zitten. Hij herkende ze ook alweer niet. Na het museumbezoek kwam ze hem die dag nog een keer in het centrum van Haarlem tegen. Hij sprak ze aan in het Engels (herkende ze alweer niet) en zei nog maar 6 euro te hebben. Ja, duidelijk een geval van Korsakov zei J.
Vervolgens kwam V. Ze bleef hier ongeveer 5,5 week omdat ze 6 weken vakantie van haar baan had. Daar ze net haar eerste eigen huis had, bleef er niet veel geld over voor de vakantie en kwam ze hier helpen. Fantastische hulp. Een meisje dat van aanpakken weet! We hebben al die tijd heel goed samengewerkt en er is geen onvertogen woord gevallen. Die mag van mij een volgende vakantie zo weer komen! Haar werkgevers mogen ook blij zijn met zo’n flinke meid die van aanpakken weet. Tijdens haar verblijf hier deed ze ook nog eens een onlinestudie. Zij zou van mij echt een heel goede referentie krijgen.
De middag voor haar vertrek kwam dan nog Denise. Ze zat al enige tijd in Puglia met haar broer en zijn gezin. Wij aten ’s-Avonds een boterham, maar voor haar had ik een warme maaltijd bewaard omdat ze die dag reisde. Na het avondeten zonderde ze zich gelijk al af en de volgende morgen om 7 uur, net na vertrek van V. Deelde ze mede weer te vertrekken. Duidelijk te weinig vertier hier in de buurt en ja, dat is zo, we zitten hier op het platteland, het is nooit saai, we hebben honden en katten en in het seizoen ook gasten. We hebben Nederlandse TV. Mijn kleinzoon woont hier en op 100 m. is de boerderij van mijn dochter en haar man waar ook de andere kleinzoon woont en ze buiten honden en katten ook paarden hebben. Wij komen daar en zij komen ook dagelijks hier. Je kunt meerijden als ik ergens heen ga en die tijd compenseer je dan op een ander tijdstip, maar er zit hier geen kroeg in de buurt en het is ook niet een plek met vele andere vrijwilligers en iedere avond doortrekken met een heleboel wijn etc. Dat is een heel ander type vrijwilligerswerk, waarbij accommodatie en maaltijden van een heel ander niveau zijn. Buiten de warmste tijd is het mogelijk een fiets te lenen, maar we zitten wel 8,6 km van het dorp, dus je loopt er niet zo even heen.
De nieuwste aanwinst was N. Zij zou wel eens flink aanpakken hier en was ook goed in verven. Normaal gesproken kom je vanaf het vliegveld van Bari naar Gioia del Colle met de sneltram en de trein, maar als je 10 kg. Kipstuckjes e.d. meebrengt van de vegetarische slager, komen we je afhalen. Die worden uiteraard terugbetaald. Nou N. Maakte veel misbaar over de boodschappen die ze allemaal wel zou meenemen, maar per saldo kwamen we haar met 2 personen ophalen (mijn auto is kapot) en bleek ze ongeveer 2 kg. bij zich te hebben. Binnen een uur na aankomst begon ze zich te beklagen, haar kamer was niet goed en bovendien had ze een eenpersoonsbed. Ze had de grootste slaapkamer ongeveer 40 M2 van het hele huis, maar in de semi-interrato, waar ook mijn kleinzoon slaapt. Dat noemde zij een ondergronds hol, maar niets is minder waar. Het is hier algemeen gebruikelijk dat de hele familie daar in de zomer gaat wonen als je die mogelijkheid hebt, omdat de temperatuur dat heel aangenaam is. Ook haar douche, heel groot en splinternieuw beviel niet, want ze moest een gastenkamer hebben. Ook het eten, zelfgemaakte lasagne, was niet goed. Ze eet geen pasta en geen pizza, want daar wordt ze dik van…. Haar kinderen wilden, tenzij ze die gastenkamer zou krijgen, dat ze zou vertrekken. Ze was wel gewend aan de PC Hooftstraat ja, ook al zit ze nu in de bijstand. De dag erna gastenontbijt, maar zij was er niet. Verscheen pas nadat ik het al half klaar had en ging niet helpen, maar totaal in de weg staan in de deuropening, waar ik steeds langs moest omdat het ontbijt buiten is op de overdekte veranda. Een croissantje wat ik voor haar had gebakken wilde ze wel, maar helpen met afruimen deed ze ook niet. Eerst maar eens klimatiseren vandaag zei ze, ik wil wel wat afstoffen in de woonkeuken. Ja, hallo, ik gaf haar ook een kamer en eten en ging niet eerst maar eens klimatiseren. Nou uiteindelijk heeft ze 3 bedden opgemaakt, wat gestofzuigd en de vloer van 2 gastenkamers nat opgedaan. Ik ging enkele uren helpen in de keuken van het restaurant van mijn dochter omdat ze een groep Amerikaanse fietsers hadden die dag en daar kwam ze zelfs met een smoesje heen om even zielig te doen naar mijn dochter. Ze zat urenlang in de keuken koffie te drinken met de deur open en het gevolg was dat de hele keuken vol vliegen zat. Eenmaal terug vroeg ik: ok hoe laat is die vlucht die je geboekt hebt voor morgen, dan gaan we die taxi voor je regelen. Nou die had ze helemaal nog niet geboekt, want ze dacht dat ik dan toch nog wel bakzeil zou halen. Nee dus, ik hou me aan de overeenkomst en verwacht dat ook van de helpers en Divagedrag gaat ze maar in de PC Hooft doen in Amsterdam. Een half pak koffie opgedronken, maar de versgemaakte focaccia die ik mee naar huis bracht of ander eten moest ze niet. ‘s-Avonds verse sperziebonen en krielaardappeltje, ook niet goed! Haar dus alsnog die vlucht laten boeken en ze is hier dus maar 1,5 dag geweest en heeft m.i. nooit de intentie gehad om hier ook iets te gaan doen. Nou dat schiet niet op en daar zitten we hier niet op te wachten. Wat bezielt zulke mensen, denken ze hier als gast te kunnen blijven zonder te betalen? Echt weinig realiteitszin!
Al met al waren het dit jaar weer geen ervaringen die je moed geven om er nog mee door te gaan. Wil jij toch komen en heb je werkelijk de intentie om hier je tegenprestatie te leveren, er een gezellige samenwerking van te maken, dan stel ik nu wel de volgende eisen:
- Een borgsom van 100 euro.
- Een aanbeveling van een vorig adres waar je vrijwilligerswerk hebt gedaan of van een werkgever.
- Een bewijs van je woonadres.
Wat ik nu, najaar 2023 nog zoek is:
- Iemand die eens flink aanpakt in de tuin. Deze heeft dit hele jaar te weinig aandacht gekregen en we hebben ook nog eens 3 maanden zonder regen achter de rug, dus daar is flink werk te doen.
- Er staat een flinke hoeveelheid bouwmaterialen achter het huis en daar moet orde in komen en bovendien zijn ze voor een deel overgroeid met bramen. Dat moet beter.
- Er is verfwerk te doen, zowel binnen als buiten. Ben je daar handig in, dat zou fijn zijn.
- Er is nog steeds die klus op het dak, maar dat kan niet iedereen doen. Je moet in de eerste plaats geen hoogtevrees hebben. Er is wel een veiligheidslijn.
Niemand hoeft alles te kunnen, maar iedereen wordt geacht zijn deel van de uitwisseling na te komen, net zoals wij dat hier doen.