JENNY: een villa met Pajara met een vraagprijs van € 320.000,00 en zeezicht in Pescoluse. Pajara’s zijn nogal zeldzaam en je vind ze alleen zuidelijk van Lecce en dan met name in de buurt van Pescoluse. Ze zijn niet alleen zeldzaam, maar worden ook niet zo vaak te koop aangeboden. Er zijn 3 slaapkamers en 2 badkamers en het geheel meet 118 M2, terwijl het terrein 5.700 M2 meet. Er kan een zwembad worden toegevoegd en reken je gemiddeld voor (afhankelijk van afwerking, poolhouse, buitendouche, afwerking rond het zwembad etc.) rond de € 45.000,00 tot € 50.000.
De Makelaar: Het geheel bevindt zich in een mediterrane tuin van 5.700 M2, veel olijven, fruitbomen, er is een begane grond en een 1e verdieping. Dankzij de grote veranda heb je een schitterend gezicht op de zee. Hier vind je een grote woonkeuken en een openhaard. Op dezelfde verdieping vind je een badkamer en 2 verfijnde tweepersoons slaapkamers.
De interne trap brengt je naar een volgende tweepersoons slaapkamer met een en-suite badkamer op de eerste verdieping. Vanuit deze kamer een adembenemend gezicht op de zee, dankzij een schaduwrijke pergola.
Iedere kamer in het huis is tot in de puntjes verzorgd met oog voor detail, hetgeen je laat genieten van de houten portico’s en de droogstenen muren tot de weelderige tuin.
Tussen eeuwenoude olijvenbomen, vijgen, aardbeienbomen, mastiekbomen, kun je jezelf onderdompelen in een exceptionele mediterrane oase die je naar de bijzondere pajara leidt. Geheel gemaakt van droogstenen muren. Het gebouw is in een uitstekende staat en is zeer geschikt als een kleine dependance of een wijnkelder.
Er is een garage en een ommuurde veranda voor opstal.
Alle kamers worden bediend door een warmtepompsysteem dat ook voor koeling zorgt. Het huis is aangesloten op de waterleiding en heeft een Fosso Imhoff.
De villa is slechts 4 minuten van het strand van Pescoluse (3 km) gelegen en minder dan 5 km van de plaats Salve.
Marina di Pescoluse is de laatste jaren een zeer populaire strandbestemming, bekend om zijn gouden zandstranden, kristalhelder water, ook met ondiepe delen Reeds sinds verschillende jaren de blauwe vlag vanwege de schoonste zee in Italië en de groene vlag als locatie met de beste stranden en services, geschikt voor families met kinderen.
De aardbeienboom:
de aardbeienboom eten?
De vruchten zijn eetbaar en smaken wat zurig. In het Nederlandse klimaat worden ze vaak niet goed rijp waardoor ze minder geschikt zijn om te eten. In het Middellandse Zeegebied worden de vruchten ook wel verwerkt tot bijvoorbeeld jam. Ondanks de mindere eetbaarheid van de vruchten zijn ze wel erg leuk om te zien.
Mastiekboom
the Pajare Salentine; similar to the Trulli of the Itria Valley but with a cut cone. The first constructions date back to the year 1000, but researchers date them much earlier.
Pajare Salentine
One of the many curiosities that have come down to us is that the doors of the Pajare Salentine were very low, forcing the Saracens to bend down when entering and becoming easy prey for those who had to defend themselves. Inside, there was very little space, since the walls were three to five metres thick and the families were very large, so half of it was used for a bed made of straw in Salento dialect “lattèra” and the little that remained was used for a small bench with pieces of log to sit on “Pasotri”.
In the centre, a large clay plate was used to eat the frugal meal. The menu was always the same, made from boiled wild herbs that they knew well, and grains that they could grow. Our grandparents recount that the beans were eaten with an onion peel as a spoon, because those few pieces of cutlery were not enough for everyone.
Usually, a small oven was built next to the Pajara, made from the same materials as the Pajara, which was used to make bread for the weekly needs and Frise for winter consumption. So as not to waste the heat from the oven, figs, an abundant fruit in Salento, were also dried as a source of food in the cold season.
Around the late 19th century, a variant of the Pajara developed, the “Liàma”. This is still a construction made of dry stone, but rectangular in shape. It was naturally more comfortable and spacious where one could rest on a bed, again made of straw but a real bed. The roof then served to collect rainwater, a treasure that the Salentini knew how to preserve.
Every now and then on the terraces of the Liame we find small basins that farmers used to evaporate sea water to form salt. Of stone constructions in Salento, there are not only the pajare, but also the dry stone walls that have a much older history.
The use of the wall was manifold, firstly to delimit one’s property, and secondly, and much more importantly, to hold back the earth during the winter rains and allow only the water to drain away. Another glimpse of the old Salento that takes us back to the ancient trades where women, men, old men and children contributed with great effort and dedication to building a country that was destined for oblivion, making do with what little the land had to offer and from the earth to resurrect those products that, with the complicity of the sun, make us savour the goodness of life and the harmony of nature, which at least they have always respected and loved.
Ga niet zelf contact zoeken met een makelaar, want die registreert je en dan kan ik voor jou niet meer met deze makelaar samenwerken. De consequentie is dat dit je 1,5 maal de gebruikelijke provisie kost mocht je toch een huis via deze makelaar willen kopen.
Niet doen dus!
Of stuur me een berichtje via Whatsapp met vermelding van het betreffende huis.
Of stuur me een berichtje via Whatsapp met vermelding van het betreffende huis.