De eerste keer dat ik naar Puglia kwam was naar Monopoli
Het was voor het huwelijk van de zoon van een zakenrelatie van mijn man met de zuster van mijn huidige buurman van Masseria La Mandra. Het kerkelijk huwelijk hebben we door een staking nooit gehaald. Wel het feest dat duurde van ongeveer 15.00 uur tot ver na middernacht met een eindeloze stroom gerechten en torta Mimosa toe. Er werd veel gedanst, want daar houdt de iets oudere generatie hier heel erg van. Bijv. de Mazurka, waar ik in Nederland nauwelijks over hoorde, wordt hier veel gedanst. Als het zusje van de bruidegom danste, danste haar vader er omheen, duidelijk om een oogje te houden op zijn dochter en haar danspartner.
Het was toen ook dat er bootvluchtelingen aankwamen uit Albanië. Ze hadden in de haven van Tirana enkele boten gekaapt en waren daar zonder verdere voorbereidingen op gesprongen. Er was bijv. een jongetje van ongeveer 11 jaar helemaal in zijn eentje. Ze werden allemaal ondergebracht in militaire tenten en in hotels en bijna alle vrouwen waren zwanger. Een groot deel van de Albanezen ging terug en een klein deel bleef of kwam als boerenknecht. Hun voorgangers, de Joegoslaven, Hadden inmiddels hun weg gevonden in de Italiaanse samenleving en dat geldt nu al lang ook voor de Albanezen. Terug of een “gewoon” baantje. Na hen kwamen de Polen en de Roemenen en de weinige boeren die zich nog een knecht kunnen veroorloven werken nu met Indiërs.
De weg naar Monopoli is echt heel mooi!
Monopoli: je moet altijd door een pas om er te komen en dan heb je altijd een prachtig zicht op alle oude knoestige olijvenbossen en de zee. Het is een mooie plaats met vele mooie winkels. Die eerste keer zeiden ze tegen mijn man: Hans, we hebben een grote supermarkt gekregen. Mijn commentaar daarop was: er zullen er nog meer volgen, maar vergeet niet om ook naar die kleine specialiteitenwinkeltjes te blijven gaan, want anders verdwijnen ze en dat zou heel jammer zijn. Gelukkig heeft iedere plaats die nog wel, maar de kleinere winkeltjes zijn wel duidelijk minder in aantal geworden.
Mijn gebruikelijke rondje is: parkeren net rechts van de plaats in de buurt van restaurant Lido Bianco, een visrestaurant dat aan 3 kanten is omgeven door de zee. Dan wandel je door het prachtige Centro Storico langs de verdedigingsmuur en het kasteel van Karel V naar de vissershaven. In het kasteel zijn geregeld kunsttentoonstellingen en je hebt er een mooi uitzicht op de haven. Gelukkig zijn er nog veel van de oude, veelal blauw geschilderde, vissersbootjes over en vergeet vooral niet naar het prachtige Venetiaanse balkon te kijken.
Er zitten enkele goede (vis) restaurants in Monopoli
Je vindt die in de map van aanbevolen restaurantjes op je kamer.
Ik wil er nog wel over kwijt uit eigen ervaring dat ik afgelopen najaar op zaterdagavond in Monopoli was omdat we hadden besproken bij Komera en er zo’n geweldige sfeer was. Er zijn restaurantjes in iedere prijsklasse en het leek klein Parijs wel, zo geanimeerd.
Meer dan heerlijk eet je o.a. bij Kom’era, waar een heel prettige sfeer heerst en er een leuke cocktailbar is bij de ingang. Speciaal aanbevolen de Fritto Misto Paranza (kleine gefrituurde visjes in plaats van garnalen). Ik dacht dat je wel heel lang moest zoeken voor een restaurant waar ze die net zo lekker kunnen maken.
Oktober 2019 had ik iemand uitgenodigd voort een dagje uit (we startten in Ostuni, alwaar ik een bevriende makelaar in haar kantoor zag zitten toen we voorbij liepen en zij nodigde ons uit voor een aperitivo in een bar. Daarna nodige M. me uit voor een pizza op het plein in Ostuni. Heerlijk buiten gezeten, een stralende zonnige dag. Vervolgens deden we het natuurpark Torre Guaceto en na nog een ijsje in Saveletri en een wandeling rond de haven, eindigden we in Monopoli.
Naar Kom’era konden we niet, want het was hun wekelijkse sluitingsdag.
Derhalve had ik gereserveerd bij Lido Bianco. Dat restaurant, aan 3 zijdes omgeven door de zee, ken ik al vanaf de 1e keer dat ik in Monopoli kwam. Toen ik er in 2018 naar toe wilde met een klant die ik hielp bij het kopen van een huis, bleken ze gesloten wegens verbouwing. die verbouwing was nu klaar en het is schitterend geworden. Heel stijlvol allemaal. Ik schrok even van de kaart met allemaal oesters per stuk en Zupa di Pesce per ons en dergelijke. Je weet dan niet waar je gaat eindigen qua prijs.
We kozen beiden de Tonno Tonnato vooraf en wat was dat heerlijk! Daarna hadden we ook beiden de Fritto Misto en ik was bang voor een teleurstelling aangezien ik me hierop verheugd had in dat andere restaurant.Een heerlijk glas Bombino (wit) er bij. De Fritto Misto zag er heel anders uit dan wat ik tot nu toe had meegemaakt en wat was hij echt heerlijk! Dat ga ik beslist nog een keer herhalen. Een toetje ging er niet meer in, wel een lekker kopje koffie. De rekening was beslist heel redelijk: 57 euro. Je kunt hier dus heel exclusief dineren, maar ook voor een heel redelijke prijs heel goed eten.
Ga vooral ook naar de Basilica Cattedrale gewijd aan de Madonna della Madia en ontdek haar geschiedenis. Ik kreeg deze te horen van een Belgische dame, wier ouders uit Monopoli waren. Dat is natuurlijk het mooiste om zo de geschiedenis te vernemen.
Naar Zee bij Monopoli
De badplaats van Monopoli heet Capitolo en ligt een kleine 10 km verderop. Het is hoe dan ook vanaf de stad Monopoli een lange rij van stranden langs de kust richting Brindisi. Je kunt helemaal langs de kust blijven rijden, vrijwel tot Ostuni en zelfs verder. Na Capitolo is het eerste plaatsje Saveletri.
Net ervoor kom je langs de opgravingen van Egnazia. De moeite waard om te bezoeken en ze hebben er ook wat picknicktafels en een museum waarin een deel van de opgegraven voorwerpen te zien is. Het zijn o.m. voorwerpen uit de tijd van Magno Grecia. Een mooie gedachte is dat in 38 vChr. deze plaats werd bezocht door de dichter Oratio (Horatius). Grote delen van Zuid-Italië maakten in het verleden tijd uit van het Magno Grecia en ook vele plaatsnamen vinden daar hun oorsprong. Te beseffen dat je ineens een soort in een zover verleden staat, geeft mij altijd weer een gevoel van nederigheid.
Vanuit Monopoli tochten langs de kust met een Caicco. Zie hier voor meer bijzonderheden.
